Een terugkerende vraag bij de studie naar de Maya's is: hoe wisten ze dat allemaal ?
Peter Toonen beschrijft dat de Maya's de afstand van de aarde tot de maan kenden, nauwkeurig tot op vier cijfertjes achter de komma. Hetzelfde geldt voor informatie over de baan van planeten, je zou er een paar honderd jaar lang onafgebroken voor moeten observeren om dat te weten te komen. Sterker nog: ze wisten de baan van planeten die voor het blote oog helemaal niet zichtbaar zijn.
In India en Egypte zien we eigenlijk hetzelfde. Boeddha kende exact de snelheid van het licht, maar de oude man was altijd aan het wandelen en is nooit in de weer geweest met technische snufjes om het uit te proberen. De piramides bevatten wijsheden die niemand nog echt heeft kunnen doorgronden, en de Maya-kalender in feite ook.
Ze wisten dingen.
Het is misschien leuk om het te vergelijken met de ervaring van veel componisten. Op een gegeven moment wisten ze het gewoon, de kern van de muziekstukken, ze hadden het idee dat ze iets bestaands doorgaven.
Schumann heeft altijd gezegd dat hij enkel een medium was voor overleden componisten waaronder Beethoven. Ook de late Beethoven had op een zeker moment ineens het Eureka-gevoel, en zag plotseling de hele opzet van de 9e symphonie. Hij hoefde de symphonie alleen nog maar een beetje bij te schaven.. en het was dus helemaal niet zo'n punt meer dat hij toen al stokdoof was.
De oude Duitse meesters hadden het over "Gott", en deze God lijkt erg veel op wat vroegere religies 'het veld' of 'de ether' noemden. De oude Indiërs hadden het over 'Akasha': een veld dat alles met elkaar verenigt en verbindt.
Het kosmische veld
Het plotselinge 'weten' is beschreven in alle moderne studies van sjamanisme. Met sjamanisme heb ik het niet over exotische dansers uit Mongolië van de National Geographic-zender, maar over een wetenschap die hoe dan ook imponeert als je je erin verdiept.
Sjamanisme heeft ons de Maya-kalender gebracht, de stand van de planeten, oude scheppingsverhalen, het idee van een moeder aarde die 'weet', en het was ooit overal ter wereld de oorspronkelijke spirituele ervaring (soms in combinatie met bepaalde paddenstoelen).
Contact leggen met onze intuïtie, met "Gott", met het eeuwige weten, en sommige samenlevingen waren daar verder mee dan andere. Vermoedelijk was sjamanisme ten minste 100.000 jaar lang zowel religie als wetenschap; totdat onze beschavingen daar een einde aan maakten (Mesopetamië, vanaf 6.000 jaar geleden). Ze gingen de esoterische wijsheden selecteren op technieken om mensen in de ommuurde steden te controleren. Dat betekent zeer zeker niet dat de echte wijsheden helemaal niet zijn overgeleverd, maar er is een hoop verstopt.
Moderne studies naar sjamanisme zijn stukken beter dan een paar decennia terug. Een goed overzicht geeft Neil Kramer (interview), hij verwijst naar Standard Remote Viewing Techniques. Het is een soort zesde zintuig, waarbij je leert om je geest in contact te brengen met het eeuwige weten in 'het veld'.
Volgens mij brengt dit ons bij de kern van de omslag rond 2012; en het is meteen ook één van de meest lastige om te begrijpen. Met een goede training kan onze geest contact leggen met het kosmische veld. Eeuwige informatie, geometrie, kunst, talenten, vaardigheden.. het is er al; en we hoeven enkel de geest vrij te maken om het te kunnen downloaden.
Alles wat ooit gedacht en wat ooit met veel overgave gedaan is, het is er nog, het is bewaard gebleven, het is energie. De grote vraag is dan natuurlijk: kunnen we erbij?
De tijd is er absoluut rijp voor, dus het antwoord is ja. Maar.. onze hersenen werken niet altijd mee. Onze hersenen willen zo graag zelf denken, en ook ons ego wil dat we zelf gaan leren, in plaats van ontvangen.
 |
| "Je ogen en handen weten veel meer van boogschieten dan jijzelf. Het enige wat een goede boogschutter moet leren is om zelf niet in de weg te gaan staan" |
Gedachtenpatronen
Iedereen die iets heeft met creativiteit kent de momenten waarop ingevingen komen. Sommige mensen hebben het bij een wandeling in de ochtenddauw, veel mensen hebben hun ingevingen onder de douche, anderen hebben iets met rijdende auto's en bussen laat op de avond. De echte ingevingen komen nooit terwijl je ligt te draaien in bed, en al helemaal niet tijdens de vergadering.
Door het creëren van verwarring, kan een leraar de gebruikelijke gedachtenstroom onderbreken. Het idee is dat studenten leren om los te komen van ingesleten vraag/antwoord-patronen. Door zich bijvoorbeeld te buigen over vragen waar geen gewoon antwoord op bestaat. "Als twee handen klappen, hoor je een geluid. Wat is het geluid van één hand?"
Het kan ook door nieuwe antwoorden te bedenken op schijnbaar eenvoudige vragen. De goede Zen-leraar ziet wanneer een student een uitgedacht correct antwoord geeft (en keurt dat dan streng af), en wanneer de student vanuit het hart een geheel eigen nieuwe gedachte naar voren brengt. Het hart tegenover het brein.
Vanuit deze traditie (en Toltec-sjamanisme) is het proces beschreven hoe mensen kunnen leren om voorbij de blokkades te komen van het brein. Alles begint met een sterke relativering van de werkelijkheid: een overtuiging dat niets is wat het lijkt.
Dat is een eerste stap. Vervolgens is het de taak om de linkerhersenhelft te overtuigen dat we met z'n allen aan de gang willen gaan met zaken die het niet kan beredeneren. Dat wil het helemaal niet. De linkerhersenhelft is geniaal in het beredeneren en oplossen van problemen, maar het kan helemaal niks met intuïtie.
De rechterhersenhelft doet dat wel. Een gezonde geest moet ook leren meer afstand te nemen van het ego, maar het niet helemaal uit te vlakken. Het ego heeft het beste met ons voor, het is van nature uit op veilig en risicomijdend gedrag voor korte termijn, maar het heeft absoluut geen overzicht. Intuïtie weet wat de lange termijn baten zijn, het kan in contact komen met het veld, en het wil dus vaak compleet de andere kant op. Uiteindelijk is intuïtie de enige en beste raadgever voor persoonlijke groei.
Hoe dan ook, ieder mens heeft in zichzelf nogal wat strijdige opvattingen die met elkaar in conflict kunnen komen, en het is niet iets van deze tijd. De grootste oude wijzen wisten dat, en hebben het uitgebreid beschreven. Er is trouwens één goede, erkende manier om alle strijdende partijen aan één tafel te zetten: muziek. Het maken van muziek, het luisteren naar muziek. Dat is vermoedelijk de reden waarom de televisiekijker die associatie heeft bij sjamanisme.
Ik stel me het graag voor als een vader die het hele weekend doorbrengt met een stel kinderen die altijd ruzie met elkaar hebben. Er is één lichtpuntje: gelukkig houden ze allemaal van muziek.
Paradigma's
Uiteindelijk is het altijd een persoonlijk proces, of we groeien, en hoe we groeien. We ervaren eigenlijk maar een heel klein deel van de werkelijkheid. En we kunnen er jammer genoeg zo weinig aan doen, we worden er van jongs af aan in getraind. Om te leren dat dit het eigenlijk allemaal wel is. Niks geen veld, eerst naar school, en dan zul je er hard voor moeten werken!
De laatste drieduizend jaar zitten we met alle georganiseerde religies en ideologieën die dingen verdraaien. De moderne Europeaan vergeet vaak dat Darwinisme ook een controlemechanisme is geweest, om het hele idee van competitie rechtvaardiging en zogenaamde diepgang te geven. We zijn gaan denken dat het onze menselijke natuur is, dat de enkeling wegloopt met alles.
De financiers van het idee van competitie komen uit de oliewereld - Rockefellers - en zij wisten allang wie die competitie zouden gaan winnen: zijzelf.
En dan die leerplicht, het woord alleen al is misleidend. Schoolplicht. Ieder kind heeft een natuurlijke nieuwsgierigheid... totdat het naar school gaat. Onderwijs kan erg veel kapotmaken. Het haakt vaak in op het ego, en dat is funest voor persoonlijke groei.
En ook daarna gaat het maar door, allerlei methodes om ons af te leiden van individuele groei. Het hele circus in de massamedia, maar ook de universiteiten die standaard heel weinig doen met zaken die paradigma's kunnen doorbreken.
"Bewustzijn komt niet uit een veld in de kosmos, welnee, dat is allemaal New Age. Dat zijn mensen die werken zonder bewijs, waarzeggers, positivisten. Op de universiteit zul je leren dat het allemaal al is beschreven door Darwin: natuurlijke en vergeet ook vooral niet seksuele selectie."
Ik ken de universiteit, ik heb het geloofd. Het is waar op een bepaald niveau (en zo komen ze ermee weg), maar wat betreft de grotere implicaties klopt er niets van. Het kan handig zijn om de populaire wetenschappelijke paradigma's met dezelfde argwaan te bekijken als het verhaal van de kerk of het verhaal van de politiek. Maar kennelijk is het allemaal een persoonlijk proces.
Leren weten
Laten we het positief bekijken. De kansen worden ons momenteel echt aangereikt. We kunnen het trainen: weten zonder te leren. De Maya's konden het, de Duitse componisten konden het - contact leggen met het veld van kennis en bewustzijn. Zonder in een systeem van afhankelijkheid te stappen. Als we echt durven, dan gaan niet alleen onze systemen van controle en afhankelijkheid op de schop, maar is er ook een nieuwe toekomst voor de collectieve fysieke werkelijkheid. In de natuurkunde is één en ander al beschreven in de quantumfysica, maar ook in de religie van Tibet in de tijd van vóór het Boeddhisme: Bon.
Materie bestaat uit atomen, en atomen bestaan enkel bij gratie van aandacht, van het bewustzijn, van de observator. Atomen veranderen als we er energie aan besteden. Het zesde zintuig. Macht kan alleen bestaan als mensen het idee van macht iets vanzelfsprekends vinden. Ieder controlesysteem is daarom uit op het bewustzijn.
Leren weten.. hoe? Wie iets heeft met energie: alles komt binnen via het hart. Het hart is dé grote energie-machine die open kan staan of gesloten kan zijn. Je voelt het. Boeddistische tekeningen met een kring rond het hoofd zijn volgens mij echt misleidend.
Verder: alle mentale programma's, alle wetenschappelijke aannames, alle religieuze ladingen, alle gedachtenruis; alles moet uitgeschakeld zijn. Dat kan even duren, want dit gaat in feite over zelfkennis. De mysticus Gurdjieff (1877-1949) heeft er een heel leven aan gewijd. Het advies uit meditatiekringen om even niet te denken, is mij iets te makkelijk.
Tot slot: overgave van persoonlijke omstandigheden. In het veld ligt alles voor het oprapen, maar er is niets als we het komen halen uit eigenbelang. Dat is het hele paradoxale: we worden uiteindelijk altijd beter van persoonlijke groei, maar niét als we gaan bedenken dat we wel eens rijk kunnen worden, dat we een expert kunnen worden die een boek kan gaan promoten op de televisie. Maar ook dat lijkt me een eerlijke deal: de beste ideeën, de beste kunstwerken zijn niet voortgekomen uit persoonlijk gewin.
Bron:
Neil Kramer - The unfoldment
Peter Toonen - Wat wisten de Maya's?
Max Igan - Earths forbidden secrets (online)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten