Massa-psychose

Paul Levy is één van de meest interessante denkers van 2013 met een duidelijk standpunt over de metafysische veranderingen in deze tijd.

Er woedt een psycho-spiritueel virus, een parasiet van onze geest, dat de mensheid als in een collectieve psychose in de greep houdt. Algonquin-Indianen noemden dit virus Wetiko.
De ontwikkelingen in de wereld om ons heen, kunnen we zien als een droom die wij gezamenlijk dromen, en die sinds een paar honderd jaar inmiddels alles wegheeft van een nachtmerrie.

We kunnen hieruit ontwaken..  maar dan echt. Het virus dwingt ons om op diep niveau de confrontatie aan te gaan met de duisternis in ons eigen onbewuste. Geen uitstel, niet wijzen naar anderen, maar de diepte in.
Levy geeft blijk van een diepgaand inzicht in de rol van onze dieptepsychologie in deze nachtmerrie, in zijn nieuwe boek 'Dispelling Wetiko' (2013).

Collectieve nachtmerrie

Ontwaken is meer dan kennis nemen van de rol van de vrijmetselarij of kijken hoe ver dat terug gaat. Vanuit interesse is dat prima, maar de vraag blijft steeds: en wat dan?
Het komt er meestal eerst op aan bepaalde veranderingen aan te brengen in je leven, weten waar je niét meer aan meedoet, uitstekend, en dan?
Het is heel makkelijk om dan te zeggen: nou, en nu moet de rest nog wakker worden.. dus afwachten maar.
En het wil maar niet, de ene confrontatie na de andere.
People have got a lot invested in this ride, zei Bill Hicks.

We leven in een droom. Een droom is op diep niveau een projectie van ons eigen innerlijk.
Is er iets soortgelijks gaande als we onze ogen open hebben ? Als we naar het werk gaan, als we de e-mail checken, als we bij het koffie-apparaat staan ? Carl Jung leert ons: innerlijke processen in de psyche manifesteren zich via gebeurtenissen in de buitenwereld. Het is ons eigen hogere zelf dat gebeurtenissen orkestreert, dat ons mensen laat tegenkomen, dat ons onze leermomenten geeft. Dat betekent : wat zich in ons leven voordoet, doet zich voor via hetzelfde mechanisme als wanneer we in een droom iets beleven, met dit verschil dat we gebeurtenissen gezamenlijk dromen.

En zo hebben we een hoop ellende mogelijk gemaakt. Wat is er misgegaan? Nachtmerries ontstaan in een situatie van onbalans; ze doen zich voor als we dringend iets te leren hebben over zaken die in het onbewuste blijven rondspoken, bijvoorbeeld zaken over onszelf die we eigenlijk maar moeilijk onder ogen kunnen zien.

Persoonlijke drama's manifesteren zich in een situatie van innerlijke onbalans. Mensen die hun innerlijke emotionele wereld door en door kennen, zien geen tot weinig potsierlijke drama's in hun leven.
Op collectief niveau geldt dit ook, en zo is er in de geschiedenis van de laatste eeuwen een nachtmerrie van kolossale proporties ontstaan. Van een mensheid die grotendeels te weinig zelfkennis heeft.

Wakker worden is letterlijk wakker worden tijdens de droom, en dus de wereld van de lucide droom binnenstappen. Op het moment dat we liggen te slapen is het trainen van lucide dromen een prachtige oefening voor het vergroten van ons bewustzijn. Op de momenten dat we niet in bed liggen betekent luciditeit: het besef dát een heldere geest de werkelijkheid verandert, en hoe een heldere geest de werkelijkheid verandert.

Oorlog om het bewustzijn

De echte oorlog die er momenteel woedt is de oorlog om het bewustzijn. We hebben collectief bepaalde gedachtes, bepaalde overtuigingen, alles wordt ons keurig netjes gevoed en we krijgen vanaf jonge leeftijd kaders mee hoe we over ons leven mogen denken.

Wanneer begint dat? Wat wel eens kan helpen is voor jezelf om terug te gaan naar de herinnering van toen je 4 jaar oud was: hoe dacht je toen over je bewustzijn?
Een 4-jarige kan zich erover verwonderen dat het de enige is met een bepaald perspectief op de wereld: het is eigenlijk uniek dat we als individu bestaan.
Meestal is de omgeving niet in staat dit aan het kind uit te leggen. Die hebben een verhaal, precies het verhaal dat anderen ook hebben, en weer anderen ook, maar vaak komt dat erop neer dat mensen niet al te moeilijk willen doen. Het is gewoon zo. 

Vervolgens ga je naar school en waar je ook naar school gaat, het eerste jaar is vaak een flinke trap op de rem. Ik kan me zelf herinneren dat ik als 4-jarige besloot dat het voor de gemoedsrust van anderen beter was om gewoon mee te doen, om de rol van lerende leerling in te nemen. Natuurlijk kreeg ik een werkelijkheid gevoed die totaal niet overeenkwam met wat tot dan toe de meer diepere gedachtes waren geweest, maar ik moet ze bewust naast elkaar hebben gezet: aan de ene kant mijn ideeën over een uniek bewustzijn, en aan de andere kant de wereld van verwachtingen om me heen.
Ieder kind maakt op een of andere manier zo'n proces door (zie ook het werk van Gurdjieff), en het kan helpen dat voor jezelf weer in herinnering te roepen. De eerste vier jaar zijn ook vaak de jaren dat je een overtuiging krijgt over wie je bent als persoon, overtuigingen die lang niet zo solide zijn als we denken en die ons een leven lang kunnen achtervolgen.

Think-tanks voeden onze belevingswereld, dat begint pas echt goed wanneer je de school binnenstapt.
Wat doen we? We leren dat er mensen zijn met hoge functies die met een bepaald onderwerp bezig zijn, en dat dat kennelijk belangrijke onderwerpen zijn. Televisie-debatten sluiten daar naadloos bij aan.
Klimaat, democratie, gelijkheid, vrijheid van meningsuiting, economische vooruitgang in de derde wereld, of de multiculti-samenleving. Onze experts zijn ermee bezig dus .. het zal wel. Het zal wel. Kennelijk is het van belang om daar al onze aandacht aan te besteden.
De onderwerpen buiten onszelf worden - in de westerse wereld althans - gepresenteerd als vele malen urgenter dan de innerlijke balans. Buiten een paar artistieke inspirators om, leren we eigenlijk dat dat balans vanzelf wel komt, als we maar vrede op de wereld nastreven, en dat we daarvoor het beginsel van 'gelijkheid van individuen' goed moeten doorgronden.

En wat gebeurt er? We zoeken het buiten onszelf. En voor we het weten lopen we rond als een soort zombies en zo maken we onbewust een boel mogelijk. 'Democratisering' in gebieden waar de VN voet aan de grond zet, Starbucks, Gucci, Monsanto, de vaccinaties, de Ipad kleuterscholen, de Free Trade Act, de gangsterbanken, het zijn letterlijk spoken die inmiddels in alle landen voet aan de grond hebben gekregen. Een populaire gedachte is dat dit nu eenmaal de weg is die de wereld opgaat. Ja.. dan wel.

Observerend bewustzijn

De quantum-mechanica presenteert ons de objectieve werkelijkheid als ware het een soort regenboog. Is een regenboog echt? Wij zijn niet de enigen die een regenboog zien, zoveel is duidelijk, maar maakt dat de regenboog echt?

Wat gebeurt er als twee mensen een regenboog zien: en één besluit te blijven staan en de ander loopt ernaartoe. De één ziet de ander in de regenboog .. en het kan niet anders of ze zien allebei een andere regenboog.
Wat we om ons heen observeren bestaat bij gratie van een observerend bewustzijn. Onze geest maakt het vaste materie: de quantum-mechanica laat zien dat vaste objecten voor een minuscuul percentage ook echt uit vaste stof bestaat: alles is energie. Dit kan even verhelderend als verwarrend zijn, maar de objectieve materiële werkelijkheid blijft een grote projectie van ieder persoon afzonderlijk.

Oude tradities begrepen op een diep niveau dat de buitenwereld onlosmakelijk verbonden is met ons innerlijk. De Nag Hammadi geschriften zijn in 3e / 4e eeuw in Egypte verstopt tijdens de opkomst van het christendom, en pas in 1945 ontdekt. Er wordt gesproken over waandenkbeelden en verwarde dromen.

Zo waren zij onwetend aangaande de Vader, 
daar zij hem niet zagen. 
Doordat dit zich uitte in angst en verwarring 
en instabiliteit en twijfel en verdeeldheid, 
waren er veel waandenkbeelden 
en loze onzinnigheden waaraan zij leden, 
alsof ze in slaap gedompeld waren en aan verwarde dromen ten prooi...

Dan weer is het of iemand hen vermoordt, al is er niemand die hen achtervolgt, 
of zij doden zelf die hen nastaan, want ze zijn met hun bloed bevlekt. 
Tot het moment dat zij die dit alles meemaken wakker worden: 
zij die in al deze verwarringen waren, zien dan niets, 
omdat het geen reële dingen zijn.
Zo is het met hen die de onwetendheid hebben afgeworpen als de slaap: 
ze houden haar niet voor iets reëels, 
noch houden ze haar werken voor werkelijkheden, 
maar ze laten ze achter zich als een droom in de nacht.

Bron: het evangelie van waarheid

Mensen die onwetend zijn, die slapend rondlopen, waardoor ze uiteindelijk zelfs elkaar gaan vermoorden.
Hoe duidelijk willen we het hebben? 1700 jaar lang verstopt, het label 'waarheid' erop, na al die tijd gevonden in het rampjaar 1945, alsof het spirituele wekkers zijn waarvan de tijd is gekomen om in de driedimensionale werkelijkheid te verschijnen. Wat gaan wij ermee doen?





Sturen

Synchroniciteit is het kernwoord: gebeurtenissen die voorbij toeval gaan, en die gebeuren omdat wij er op een bepaald niveau onze energie op richten. De vraag is of we dit kunnen sturen. Dat kunnen we..
Dus nee, de vraag is dus: hoe ver gaat dit?
Mensen herkennen dit wel uit hun persoonlijk leven.. de magie waarmee dingen gebeuren zodra je een sterke intentie hebt en je je laat leiden door intuïtie.. dat is het sturen.

Je creëert met je intenties gebeurtenissen in je leven met mensen erin die met hun intenties gebeurtenissen creëren met jou erin. Machtig! Het valt absoluut te trainen, en zo maken wij een gezamenlijke lucide droom: de realiteit als een droom waarin niets je meer overkomt, maar waarin je alles stuurt.

Het veronderstelt een schone geest, een sterke intuïtie van verschillende kanten, en dan hebben we het type magie geen duistere macht nog bij kan. De enige psycholoog die oog had voor dit fenomeen was Carl Jung, en hij is in feite de onbetwiste meesterpsycholoog van de laatste eeuw.
Als je bewust in de wereld staat, kun je op zo'n manier met je projecties werken dat ze je van dienst zijn, en niet andersom: dat je projecties met je aan de haal gaan. Dat is luciditeit en op het moment staat de mensheid schijnbaar aan het begin van een ontdekkingsreis in de innerlijke wereld.

Daniel Pinchbeck maakt een vergelijking met de ontdekking van elektriciteit in 1752. Uiteraard wisten mensen vóór die tijd wel dat er zoiets als elektriciteit bestond (de bliksem), maar ze hadden geen idee dat ze dat ooit systematisch zouden kunnen benutten. Hetzelfde geldt nu voor onze paranormale gaven, we weten wel dat het bestaat, maar laten ons er allemaal veel te veel door verrassen. Wat is er straks mogelijk als we ons realiseren dat wij onze eigen realiteit creëren?

Conditionering door psychoten

Maar komt het nog wel goed? We zitten met een virus dat ons in de greep houdt, met een groep psychoten die een onvoorstelbare macht hebben over anderen, die op hun beurt zichzelf aangestoken zien door hetzelfde virus en dit ook uit gaan dragen.
Het virus is zo besmettelijk: op een of andere manier besmet zijn is een voorwaarde geworden om de maatschappelijke ladder echt te bestijgen.
Hoe hoger we komen hoe meer we in de ban komen van competitie. De noodzaak om geld te vergaren is al helemaal geconditioneerd in onze primaire centra dat we ons eigenlijk niets anders kunnen voorstellen: zo zijn mensen nu eenmaal toch? En voor wie de ziekte goed te pakken heeft, is dat absoluut geen probleem: het virus herkent zichzelf ook helemaal niet als een probleem.

En daarom kon nooit eerder in onze geschiedenis de kloof tussen rijk en arm op zo'n geraffineerde wijze versterkt worden als in de laatste 20 jaar. Het is zo'n totale waanzin geworden dat het medische systeem - een systeem dat beweert geestesziekte te kunnen identificeren - de grote Wetiko's aan de top als kerngezond kenmerkt.
Artsen die de ziekte niet herkennen, en die gezonde mensen ziek maken. Leraren die wijsheid niet herkennen, en die slimme kinderen dom maken. Rechters die onschuldigen vastzetten, banken die hele gemeenschappen in het verderf storten, sociale systemen die mensen tegen elkaar opzetten, voeding die mensen ondervoedt, een spirituele beweging die besluit dat negativiteit niet bestaat, dus dan hoeft er ook geen aandacht voor te zijn.
Telkens als er een tegenbeweging ontstaat, blijkt die ook op een sluwe manier in het voordeel van het virus te werken. Sommige virussen zijn in staat alles te vernietigen inclusief zichzelf.
Rabiëspatiënten die stervende zijn, nemen het gedrag over van de ziekte waarmee ze geïnfecteerd zijn. Ze tonen een drang om anderen te bijten (om de ziekte voort te zetten).. en zijn niet meer in staat om te drinken (om zo de ziekte bij zichzelf in stand te houden). Wetiko is de rabiës van de psyche, het is de grootste uitdaging voor de mensheid sinds mensenheugenis.

Het virus presenteert ons een duivels dilemma: als we geloven dat het bestaat, dan hebben we het eigenlijk al gecreëerd, en houdt het ons in zijn greep.. maar als we besluiten dat het niet bestaat en dat we het geen aandacht moeten geven, dan kiezen we voor onwetendheid en dan houdt het virus ons ook in de greep. Een delicate middenweg is vereist. Weglopen is geen optie.

Duisternis in onszelf

Het opzetten van een tegenbeweging kan een uitnodiging zijn om te gaan wijzen: zij hebben het gedaan! Niet wij, maar zij! Dat is letterlijk het virus dienen. Je scheidt je af van je eigen duisternis, en projecteert het naar buiten toe. Duisternis in jezelf waar je eigenlijk niet zo goed raad mee weet, kun je dan lekker van je af wijzen. Precies het gedrag dat het virus mensen ingeeft, dat alleen met een externe vijand kan blijven bestaan.

Het antwoord ligt in de schone geest, en daarvoor moeten we ons intensief bezighouden met het kwaad.. in onszelf.
Wat zijn onze eigen demonen, wat zijn onze verslavingen, wat zijn onze valse gedragspatronen, wat zijn de zaken over onszelf die we liever uit de weg gaan? Het is je eigen angst die die vragen helemaal niet wil beantwoorden, die weet allang dat je eigen ellende nu eenmaal komt door de ander. Ook dit is dus een duivels dilemma: we staan onder invloed van een virus dat nooit zal erkennen dat het een probleem is. Ontkenning is een krachtig mechanisme.

Zelf-reflectie is de beste dienst die wij de wereld kunnen bewijzen. Wie zijn we echt? Wat is van onszelf, en wat is ons in een ver verleden aangepraat? Wat zijn onze gevoeligheden, waar komen die vandaan? Alleen op die manier zullen we uiteindelijk op authentieke wijze kunnen creëren.. iets wat we uiteindelijk dan nog wel moeten creëren natuurlijk, maar de aandacht ligt allereerst bij zelf-reflectie. Het antwoord dat daar nu geen tijd meer voor is, is ontwijken. Alleen via zelf-reflectie kunnen we iets authentieks creëren, en via zelf-reflectie gaan er ook dingen zoals synchroniciteit gebeuren. Bestrijden van het virus vereist dat we brandschoon zijn van binnen, en dat wij volledig in onze kracht stappen, anders maken we geen schijn van kans.

En toch is het niet nieuw.. de Aboriginals waren op diep niveau verbonden met de 'dreamtime' en hebben daar nog steeds ideeën over. En in de geschiedenis van het christendom is er het werk van Jakob Boehme, de eenvoudige schoenmaker die zich in 1600 ontpopte als vader van de Duitse filosofie (als inspirator van Hegel). Na een langdurige vroomheid en een vasthoudendheid om het kwaad in de wereld op diep niveau te doorgronden, kreeg Boehme een helderheid van geest die feitelijk boven hem uitsteeg, en die hij ook nog eens haarfijn onder woorden kon brengen. Brandschoon.

Carl Jung zag in zijn praktijk: telkens wanneer het kwaad opdoemt in een persoonlijk proces, kwam er een dieper goeds uit de ervaring. Hij zag hetzelfde op collectief niveau: 'zolang Satan niet geïntegreerd is, is de wereld niet genezen en de mensheid niet gered. Hoe kan het kwaad worden geïntegreerd? De enige manier is dit naar ons bewustzijn te brengen, het te assimileren, waardoor de duivel geen autonoom bestaan meer heeft.'

Kairos

Het is een historische tijd, een tijd dat de goden van het onbewuste zich kunnen gaan transformeren. De Grieken noemden dit Kairos, het juiste moment voor transformatie. Het is alsof ons met deze enorme duisternis van deze tijd iets wordt verteld. Alleen door echt bezig zijn onszelf te vernietigen, leren we hoe we ons niét moeten vernietigen, maar dat hebben we duidelijk nog niet geleerd, anders waren we onszelf nu niet aan het vernietigen. Een Middeleeuws gezegde luidt: licht over de duisternis is de Antichrist, licht via de duisternis is de Christus.
Lucifer is de duivel én de brenger van het licht, dat is geen satanische omkering geweest, daar zit een wijsheid in. Het is de duisternis van deze tijd die ons dwingt om verder te kijken..

Iets concreter: we weten dat er een transhumanistische agenda is.. die werkt met het idee dat onze hersenen en ons diepste zelf een soort computer zijn. Bv de presentatie van Kevin Warwick. Het idee is : met behulp van techniek kan alles wat zich in ons brein afspeelt steeds sneller geüpload en gedownload worden, mocht je iets mankeren aan het een of ander (wat met alle chemicaliën natuurlijk steeds vaker het geval is)...  totdat wij geen mensen meer zijn.
Een drama natuurlijk, maar wat doet dit met ons? Het dwingt ons om onze focus te verleggen van de materiële werkelijkheid naar de meer energetische werkelijkheid. Die van het vage voorgevoel, die van het wonder, dat is een realiteit waar geen computer bij kan.
Overoptimisme is een vloek.. maar als de wereld doorgaat, en dat lijkt me toch een vrij redelijke aanname, dan komt er een moment waarop authentieke gemeenschappen de rol gaan overnemen van het imperium van  machten buiten onszelf. Een moment waarop de valse constructie volledig in elkaar stort, omdat mensen er geen aandacht meer aan besteden.. én omdat er een alternatief bestaat. Dit kan alleen vorm krijgen via diepgaande zelfkennis en de magie van de intentie.


Inspiratie van Paul Levy, Dispelling Wetiko, 2013.

Paul Levy is voorzitter geweest van de Carl Jung Foundation in New York, en richt zich nu op het project: www.awakeninthedream.com. Levy is de afgelopen 25 jaar intensief bezig geweest met Birmees en Tibetaans boeddhisme. Vóór die tijd was hij zelf gemedicaliseerd als psychiatrisch 'geval', maar hij heeft synthetische medicatie altijd geweigerd.