Rik Clay

Als je een beetje vertrouwd bent met de machtspiramide, energie, symboliek en de 2012-Aquarius theorieën, dan is dit het interview. Het ellendige van veel video's is dat ze kunnen afleiden: het is vaak gedeeltelijk waar en gedeeltelijk manipulatie. We voelen dat er iets niet klopt, maar we voelen ook dat er een industrie zit achter veel alternatieve documentaires.

Neem de tijd voor Rik Clay. Hij had een helder oog voor wat er speelde. Hij legt uit dat de wereldorde ons leidt naar een gebeurtenis in 2012, dat het hun bedoeling is dat we daarin meegaan, zodat ze daarna ook de controle houden. Het wordt een meer spiritueel tijdperk, dat sowieso, maar het idee van de wereldorde is dat gewone mensen vanaf dit jaar steeds minder controle hebben.

Het idee is simpel. Denk aan georkestreerde momenten waarop grote groepen mensen bij elkaar komen. Popconcerten in bepaalde stadions, of grote bijeenkomsten met een soort ideëel doel, dat zijn momenten waarop energie wordt geconcentreerd.
Ieder land heeft zulke bijeenkomsten, en op één of andere manier gebeurt daar iets. Zolang mensen met elkaar hun energie 'doneren' aan die momenten, blijft de machtsstructuur intact. Energie die we richten op rituelen die wij niet begrijpen, komt uiteindelijk bij onze vertrouwde machten, niet bij de mensen om ons heen, en niet bij de aarde.
Als jij een emotioneel moment beleeft op een regenachtige dag in Oktober op een veldje van een achterafcamping in Twente of waar dan ook, dan is er niets aan de hand. Leef je eigen leven.
Als al jouw emoties uitgaan naar een moment op de Dam in Amsterdam op 4 mei om 8 uur, ergens tussen het monument en het paleis, dan is wel wat aan de hand.

We worden op allerlei manieren uitgenodigd om te geloven dat er heilige momenten nodig zijn om überhaupt een onderscheid te kunnen maken tussen goed en kwaad, maar let wel: het gaat hier allang niet meer over jouw eigen goed en kwaad. Het is voor je uitgedacht.
Doe je eigen onderzoek, of doe dat niet. Maar iedereen voelt dat er iets is met dat moment op de Dam. Het is meer dan rouw, en het ligt allemaal erg gevoelig. De koninklijke familie, regeringsleiders, legerleiders, de dagen ervoor krijgen we indringende documentaires te zien, maar ergens in ons achterhoofd herinneren we ons ook nog dat de grootste nazi's na de oorlog met spoed zijn overgebracht naar de Verenigde Staten. Von Braun, Hjalmar Schacht, hele colonnes. De top van joodse wetenschappers zat er al.
Waarom staan wij daar op de Dam? O ja? Waarom staat de hele legerleiding daar dan ook? Hoe dan ook, in Nederland is 4 mei één van de belangrijke energiemomenten.

Iemand die veel werk gemaakt heeft van het idee achter zulke massabijeenkomsten is Matthew Delooze, een voormalige Britse fabrieksarbeider zonder enkele connecties, die ergens in de jaren '90 ineens iets begon te begrijpen. Achteraf was hij een van de allereersten die begon over de impact van energiepunten in de moderne samenleving. En stug volhield.

Een evenement dat dit jaar onze energie vraagt is de Olympische Spelen in Londen. Meer dan ooit in de wereldgeschiedenis kan de energie van een groot deel van de hele wereldbevolking op een bepaald moment en bepaalde plek geconcentreerd worden. Het stadium in Londen ligt exact op een energielijn (leylijn), net als de voormalige tempel van Zeus in de oud-Griekse stad Olympia, en dat is waar de vlam sinds 1936 iedere twee jaar vandaan gehaald wordt. Het ritueel is dit jaar op 10 mei. Bijna iedereen vindt het saai, maar het zal zeer zeker weer op tv worden uitgezonden. Als we het hebben over de concentratie van energie, dan moeten we terug naar de plek waar de vlam begint: de verwoeste tempel van oppergod Zeus.

Het is een behoorlijk occulte bedoening. Het gaat hier om spirituele overgave. De tempel (of wat er van over is) heeft een centrale plek. 11 + 11 vrouwen in de kring. De knappe Griekse priesteres schijnt het volgende te zeggen: Laat de hemel, aarde, zee en wind stilvallen. Laat de god van de Zon ons begeleiden. Het ritueel is ingezet sinds de spelen van Berlijn in 1936. De vlam heeft een hele weg te gaan, langs belangrijke monumenten, van hand tot hand, tot in het stadium.
Dit is dus wat de Griekse keizer Theodosius II in de 5e eeuw verbood; hij vond het heidens, hij liet de tempel van Zeus verwoesten en het zou tot de 18e eeuw duren voordat de Olympische spelen langzaam nieuw leven ingeblazen zou worden. Mijn vermoeden is in ieder geval dat dit ritueel erg lijkt op dat van de 5e eeuw. Nogmaals: onze hele machtsstructuur komt uit de 18e eeuw.
Concentratie en verplaatsing van energie. Ik heb geen idee waar dat uiteindelijk terecht moet komen, maar dat is het idee. Mensen kunnen het hele systeem voeden, via valse symboliek. Dat is het meest krachtig als het verbonden is aan zingeving. Aangeleerde zingeving. Het altaar, de doop, de koningin, de Dam, het bevrijdingsfestival, de spelen, de politieke partij, het klimaat. Je kunt je hele zingeving leggen in een club die je meteen een heel welkomspakket stuurt... maar ben je het dan nog wel zelf? Of word je het geleidelijk zelf? Het geweldige nieuws is: dat hele 'voeden' stopt zodra je je er bewust van bent. Je houdt dan controle over je energie; tenminste dat kan ik me zo voorstellen.

Er bestaat een belangrijke video van de eindceremonie van de Olympische spelen in Beijing 2008. Ik heb die ceremonie nooit live gezien, ik heb geen interesse om zoiets live te zien, maar schrik niet: tijdens die ceremonie wordt de bomaanslag in Londen nagespeeld (zie de link). Die aanslag was op 7 juli 2005, precies één dag nadat Londen de Olympische spelen kreeg toegewezen (zie de foto). Er was een mensenmassa. Energie. We weten een en ander over alle leugens rond 7 juli - hoop ik-, maar blijf daar vooral niet in hangen. 

Tijdens die ceremonie wordt een Brits meisje uitvoerig geïnitieerd in iets: vervolgens betreedt ze de dubbeldekker, het wordt donker, de hele bus klapt open; er zijn 13 paraplu's, er is geen meisje meer, maar wel ineens een live-optreden van de gitarist van Led Zeppelin. En vanwege de muziek gaat iedereen klappen. Dit zijn van die ceremonies die miljoenen of miljarden mensen geacht worden wél live mee te maken, maar niet te begrijpen. Wie verzint zoiets? Er waren 13 slachtoffers. Het moment in die ceremonie is op youtube niet meer te zien. Dat is misschien niet de bedoeling. Als we het terug willen zien, moeten we het hebben van een ietwat vreemde site. Mijn vraag is simpel: waarom komt dat meisje niet terug? O, dan heb ik meteen nóg een vraag: wat doet dat jongetje bij dat ritueel in Olympia ? Gewoon voor de zekerheid, want straks sta ik zelf onwetend en onbegrijpend te juichen bij één of ander publiekelijk gratis evenement. Hoe werkt dit?

Rik Clay gaat in op zulke symboliek, de numerologie erachter, en de plaats in het grotere geheel, ruim voordat die ceremonie in Beijing werd gehouden. Hij gelooft dat we binnenkort een grote deceptie voorgeschoteld krijgen, en dat het aan ons de taak is om wat dat is vooral niet te geloven. In het bovenstaand interview met Red Ice Radio (2008) spreekt hij onder meer over prinses Diane, en over de symbolische bedoeling van haar ongeluk in het licht van een nieuwe wereldreligie (controle): de ultieme symbiose van christendom en islam.
Veel manieren van denken kunnen vastroesten in hun omlijnde kaders, dat is net zo goed het geval bij New Age als bij paniekinformatie, het roest vast. Als je de tijd voor neemt voor het interview, krijg je voortdurend de indruk dat Rik met al zijn enthousiasme en optimisme iets veel spirituelers op het spoor was. Iets wat iedereen kan bevatten. En dat voor iemand van 25 jaar.
Het is een beetje onduidelijk waar zijn materiaal is gebleven (veel staat hier). Bovenstaand interview heeft nog een follow-up: het gaat om totaal 4 uur waarin hij alles op een heldere manier uiteenzet, en het staat allemaal nog online. Eén dag na dat interview is er iets gebeurd wat heeft geleid tot zijn dood.
Rik heeft de olympische spelen van Beijing nooit gehaald.