Morlam

Voor de muziekliefhebber. Ik ben opgegroeid met akkoorden: blues heeft drie akkoorden, veel popmuziek heeft vier akkoorden (check de video). En Bach neemt er soms een stuk of dertig.  Popmuziek, en ook veel klassieke muziek, volgt een schema. Je voelt wat er gaat komen; de spanning wordt opgebouwd via akkoorden. Veel schema's in onze popmuziek komen natuurlijk van Bach maar dat terzijde.
Maar popmuziek met één enkel akkoord.. je moet het maar kunnen. Het hele idee van couplet en refrein enzo kan meteen van de baan. Thaise muziek uit het noordoosten heet morlam, dat is snelle countrymuziek met langdurig gitaarwerk op één enkel akkoord.
Maar de muziek komt oorspronkelijk uit Laos, en hier heeft het de status van popmuziek, iets trager, en de meest bekende lokale artiesten hebben deze muziek opgenomen. Het wordt gespeeld op bruiloften, en is gigantisch populair.
Vanwege de gekozen beperking in akkoorden, ligt de nadruk veel meer op het stemgebruik, en de melodie in de stem. Je gaat er vanzelf op letten. Eén akkoord:  maakt het de muziek saai? Wat mij betreft niet, maar ik weet dat ik er in 2006 heel anders over dacht. De dans is trouwens ook typisch Lao: ingetogen en toch vol passie.

Er is trouwens nog een muziekstijl waar het heel normaal is om te werken met één enkel akkoord: onze eigen dance van de jaren '90. Een beetje DJ in Zuidoost-Azië weet dat natuurlijk ook, en zo komt het ook de popmuziek binnen.