Ik ben nieuwsgierig, geïnteresseerd in de manier waarop mensen denken. Wat is mensen eigen, en wat leren we onszelf in een cultuuromgeving aan ?
Mijn generatie werd gevormd in de jaren '80. Een mainstream atheïstisch en materialistisch wereldbeeld, toen dit allemaal nog nieuw was, en toch ook al helemaal vanzelfsprekend.
Wij zijn mensen die toevallig in het leven verschijnen en even toevallig weer zullen verdwijnen. Immers, wat anders ? Het meer religieuze wereldbeeld was failliet en geboren uit angst, zo ging de uitleg.
Ik kan me een spelletje Risk herinneren met twee huisgenoten, ergens in 2004. Het spelletje naderde de climax, en in de beslissende slag wierp de winnaar de dobbelstenen 20 keer achter elkaar dubbel zes, danwel zes en vijf. Toeval?
Ik begreep het niet, maar ik weet wel : ik vond het eigenlijk heel normaal wat er gebeurde. Het resoneerde met een soort van waarheid, diep verborgen, dat er iets mis is met het concept toeval.
We kunnen de buitenwereld laten meebewegen met onszelf, maar we hebben meestal geen idee.
Van jongs af aan afgeleid, gevoed met tweedehands ideeën, geleefd in andermans ideeën. Er is al voor u gedacht, het is allemaal al gedaan.
De aanleiding om de zaken eens opnieuw - en nu echt - te bekijken was natuurlijk 911 en het hele circus waar wij onze energie aan besteedden. Ontworpen om tegen elkaar uitgespeeld te worden, om er verder niet uit te komen.
Er kwamen al snel nog veel meer heilige huisjes langs : democratie, ons vooruitgangsdenken, de VN en hun klimaatverhaal, evolutieleer, de geschiedenis van de 20e eeuw, ons onderwijs, onze ideeën over gezondheid, de verborgen en indrukwekkende geschiedenis van natuurvolkeren. Willen we het eigenlijk wel allemaal weten? Ja.
Ik ben nieuwsgierig, en heb een wat individualistisch karaktertrekje. Via Neil Kramer kwam ik uit bij het Hermetisme; bij zelfwerk, en een beter begrip van de geschiedenis. Wat er ook is gebeurd tijdens de duistere eeuw van de reformatie, het 'afschaffen' van de Middeleeuwen... het heeft ons compleet stuurloos gemaakt, en we zijn er nooit helemaal meer bovenop gekomen.
Toch komt juist ook nu allemaal oude kennis bovendrijven: kennis over wat wij hier doen als mensen en altijd gedaan hebben. We zijn zelf de baas over ons leven, niemand anders. Als we dat internaliseren, en combineren met discipline, dan openen zich vanzelf deuren. Het is precies waarom het controlesysteem - juist nu in hoogste versnelling zit. Controle en registratie heeft niet de toekomst.
Ik volg sinds 2011 zelfstandige denkers die een middenweg zoeken tussen conspiracy en astrologie. Ik heb Nederlands gestudeerd, en ben op het moment werkzaam als docent in Amsterdam.